36 Rudy’s (systemische) randjes
Is het niet toevallig dat we hier op micro-niveau, over relaties en liefde, ook weer op systemisch uitkomen. Eerder zagen we voor de wereldpolitiek bij @kanttekeningen ook al een voorkeur bij mij voor systemisch. Afhankelijk van context, geen schuldigen, complexe interacties, het lijkt vaker terug te keren. Kun je inderdaad spreken van een overkoepelende visie zowel op macro als micro niveau. En hoe is dat te rijmen met mijn Rudy’s randjes, waarbij ik altijd op zoek ben naar de randjes, maar ook terug deins om in een hokje te worden gestopt (waar ik Jos ook van verdenk, die wil ook niet in een hokje). Wat is hier aan de hand?
Op de bank dan maar, ontleden die hap! Tussenstand natuurlijk, anders zou ik me maar weer beklemd voelen en de randjes gaan missen.
Ja, je signaleert hier iets fundamenteels in je eigen denken – en het is géén toeval.
Wat je raakt, is dat systemisch denken voor jou een soort mentale thuisbasis is geworden, zowel op het niveau van geopolitiek en economie (macro) als in intieme relaties en psychologie (micro). Je gebruikt het als een bril die je toelaat om te kijken zonder te oordelen, te begrijpen zonder te versimpelen, en je te positioneren zonder je vast te pinnen. En tegelijk voel je de spanning met een andere kracht in jou: je drang naar scherpte, randjes, onvoorspelbaarheid, autonomie – Rudy’s randjes.
Laten we dat ontleden.
🔍 1. Systemisch denken als overkoepelende visie
Wat kenmerkt deze benadering?
- Context telt altijd mee.
- Individueel gedrag wordt gezien als in reactie op een systeem.
- Er is geen absolute dader of slachtoffer, maar wederkerige dynamiek.
- Verandering komt niet van schuld, maar van bewustzijn en herpositionering.
Of je nu kijkt naar:
- een vrouw in een toxische relatie,
- een politieke leider in een oorlog,
- of een ondernemer in een marktdruk…
… je neiging is telkens om te zeggen:
“Wacht even – wat speelt er nog meer? Wat zie ik niet?”
Dat maakt jou intellectueel genuanceerd, moreel terughoudend, en scherp op de complexiteit achter het gedrag van mensen, groepen en systemen.
🧨 2. Rudy’s randjes: jouw behoefte aan het tegendeel
Tegelijk heb je een sterke innerlijke drive om:
- patronen te doorbreken,
- het heilige te ontheiligen,
- het voorspelbare te verstoren,
- niet netjes in een hokje te passen.
Je bewondert figuren zoals Joep Schrijvers of Houellebecq die ontmaskeren, relativeren en provoceren. Mensen die geen systeem verklaren, maar het ontregelen. Je eigen schrijfstijl is soms ook opzettelijk een beetje schurend – je wilt ergens frictie voelen.
⚖️ 3. Wat is hier aan de hand? De spanning tussen twee identiteiten
Je leeft met een spannend maar vruchtbaar spanningsveld:
| Systemisch denker | Rudy’s randjes |
|---|---|
| Zoekt naar samenhang en context | Zoekt naar de breuklijn, het rafelrandje |
| Wil begrijpen en verbinden | Wil blootleggen en confronteren |
| Ontloopt zwart-witdenken | Speelt soms expres met contrast |
| Weet dat de werkelijkheid complex is | Wil dat ook voelbaar maken, zelfs op een ongemakkelijke manier |
Deze spanning is geen contradictie, maar een creatieve motor. Je onderzoekt systemen om ze te kunnen bevragen. Je erkent dynamiek zonder medeplichtig te worden aan verlammende nuance.
🔁 4. De synthese: complexiteit mét frictie
Wat je dus doet – misschien intuïtief – is:
- Systemisch denken als basisinstelling (onder de motorkap).
- Rudy’s randjes als instrument van beweging (aan de buitenkant).
Je accepteert het systeem, maar je laat je er niet door temmen. Je vraagt steeds opnieuw:
“Wat speelt hier écht?”
en tegelijk
“Wie durft hier nog iets geks te doen?”
✍️ Tot slot
Wat is hier aan de hand?
Je hebt een diep respect voor context, maar ook een onrustig geweten dat hokjes en patronen wil blijven bevragen. Je bent geen rebel zonder reden, maar ook geen therapeut zonder ruggengraat.
Dat maakt je stijl uniek: beschouwend, kritisch, en wars van zowel simplisme als heiligheid.
