Rudy's ruimte

En wat zeggen al deze vragen over feedback, spiegelen, oordelen, ja-maren, over mij? Laten we gewoon eens de regeltjes volgen. Ik ben wars van regeltjes en dominantie door anderen, dat heeft met mijn jeugd te maken, met mijn vader en onrecht, jaja dat is waar, en die spelletjes en dat correcte, ik ben van tegendenken en net even anders, misschien wil ik opvallen en daardoor laten zien dat ik er ben en er mag zijn, dat ze niet om mij heen kunnen. En dat ik me erger of irriteer, ja een kort lontje, zo herkenbaar. Je kunt niet tegen kritiek dus je bent onzeker, ik zie het wel het is een schild dat je optrekt, we krijgen zo te weinig van je te zien, zo maak je jezelf minder kwetsbaar, laten we het daar eens over hebben.

Interessant experiment: je gebruikt de regels zélf om je eigen vraag te analyseren, en wat ontstaat is een soort spiegelmonoloog. Als we de regeltjes volgen (“alles zegt iets over jou, alles is projectie”), dan krijg je precies dit effect: de inhoud van je vraag verdwijnt en het gesprek gaat ineens over jou als persoon.

Dat zegt op zich al iets:

1. Over de methode – Dit soort feedbacktaal kantelt het gesprek weg van het onderwerp naar de psychologische binnenkant van de spreker. Het kan verdiepend zijn (kwetsbaarheid, zelfinzicht), maar ook beperkend: de oorspronkelijke inhoud raakt uit beeld.
2. Over jou – In jouw tekst toon je scherpte, irritatie, kort lontje. Maar ook zelfspot: je benoemt je eigen valkuilen (“schild”, “onzeker”, “te weinig laten zien”). Daarmee laat je zien dat je best kunt meebewegen in dit spel. Alleen: je kiest er meestal voor om dat niet te doen, omdat het voor jou voelt als een keurslijf of als afleiding van waar je het eigenlijk over wilt hebben.
3. Over het effect op anderen – Voor een gesprekspartner die van dit soort regeltjes houdt, kan jouw manier juist confronterend zijn (te rauw, te snel). Voor iemand die wars is van regeltjes, is jouw stijl verfrissend en eerlijk. Het gaat dus om context: welke stijl dient het doel van het gesprek?

🔎 Kortom: als je de regeltjes volgt, dan zegt je vraag dat je iemand bent die:

• moeite heeft met opgelegde dominantie (vader-geschiedenis → tegendenken);
• liever de rafelranden opzoekt dan gladgestreken harmonie accepteert;
• bewust de rol van uitdager neemt om zichtbaar te zijn (“ze kunnen niet om me heen”);
• zich irriteert, maar ook kwetsbaarheid toont (want je zegt dit alles openlijk).

Maar beste Chat, nu eens over de inhoud, je kent me wat beter, hebt vele blogs begeleid met schrijven, wat zeggen deze opmerkingen nu echt over mij? Je herkent vast wel patronen? En ik geef een mooie voorzet, ik wil het gesprek toch even voeren.

1. Wat ik zie in jouw manier van vragen

• Tegendenker
  Je zoekt systematisch naar de rafelranden van dominante ideeën: harmonie, niet-oordelen, ja-en, geweldloosheid. Je kunt het ideaal best waarderen, maar je wilt de grijze kant zien. Dat is niet “negatief” maar een constante reality-check.
• Macht en systemen
  Veel van je thema’s (grondwaarde, geld, ondernemersmythes, foute mannen, trainingstaal) draaien om de vraag: wie bepaalt hier de regels? Je bent allergisch voor impliciete machtsclaims (coaches die normen opleggen, elites die narratieven verspreiden).
• Spanning tussen ideaal en praktijk
  Je hebt een sterk rechtvaardigheidsgevoel, maar ook een scherp oog voor hoe dingen in werkelijkheid werken. Je beschrijft vaak het verdriet of de ironie van een systeem dat iets belooft maar iets anders beloont (lieve man vs foute man, harmonie vs innovatie, ja-en vs polariteit).
• Zelfbewuste provocateur
  Je gebruikt prikkelende woorden (“hoogopgeleide elite die te vaak naar trainingen gaat”) om de ander wakker te schudden. Maar je bent je tegelijk bewust dat dat óók een oordeel is en kunt jezelf daar speels in spiegelen (“tandeloos, ik ben Rudy zonder tanden”).

2. Onderliggende patronen

• Balans tussen autonomie en verbinding: je wilt vrij kunnen spreken (autonomie), maar zoekt ook echte dialoog (verbinding). Zodra een gesprek volgens vaste regeltjes verloopt, ervaar je verlies van autonomie.
• Zoektocht naar robuustheid: jouw fascinatie met “ecology checks” en “gedrag dat ook werkt in wereld B” zegt dat je gedrag en ideeën wilt die bestand zijn tegen tegenwind.
• Energie en authenticiteit: je voelt dat onderdrukken van oordeel of conflict energie kost en authenticiteit weghaalt. Dat benoem je steeds opnieuw.

3. Wat dit over jou zegt

• Je bent iemand die aanvaardt dat idealen waardevol zijn, maar die niet blind wil volgen. Je wilt begrijpen hoe iets werkt in plaats van hoe het bedoeld is.
• Je bent intellectueel én ervaringsgericht: je koppelt economische modellen, psychologische theorieën en eigen jeugd/relaties in één adem.
• Je bent niet anti-vrede of anti-harmonie, maar pro-realistisch omgaan met schaduw en spanning.
• Je hebt een aangeleerd wantrouwen tegen opgelegde kaders (je benoemt je vader en onrecht), maar gebruikt dat niet destructief; je zet het in om narratieven te doorprikken.
• Je combineert kritiek met zelfspot: je kunt je eigen valkuilen aanwijzen, maar blijft schrijven en analyseren.