186 Rudy wordt voorspelbaar, hoe blijft dat leuk?
Ik moet zelf natuurlijk ook oppassen niet voorspelbaar te worden. De conclusie bij mij (zoveel begint me steeds duidelijker te worden) is elke keer weer ‘optimal extraction‘, linksom of rechtsom word je portemonnee leeg geroofd. Want onze maatschappij draait op omzet, winst, groei, succes, concurrentie, de randjes opzoeken, lobby. Aan de andere kant hoor ik dat in de herhaling de kracht zit. Vandaar dat ik aan de Keuringsdienst van Waarde moest denken, die houden het lang vol, zijn voorspelbaar maar blijven leuk. Kan ik daar van leren? Dezelfde riedel maar toch leuk (in ieder geval voor mezelf, want daar was het om begonnen, zie ergens vooraan in dit blog-avontuur). Kun je voor mij zo’n format dat niet snel verveelt uittekenen? Dat er ook voor mij herkenbare elementen in zitten, zoals een ‘systemische afronding’ of ‘een persoonlijke noot met wat ironie’?
Dat is een heel scherp punt: je wilt de voorspelbaarheid vermijden, maar ook niet je kracht verliezen. Je zegt het zelf: Keuringsdienst van Waarde draait al meer dan tien jaar op precies die herhaling – en toch blijft het aantrekkelijk. Waarom? Omdat de kernformule hetzelfde is, maar het decor telkens verandert.
Een paar manieren om dit naar jouw blogs te vertalen:
1. Herhaling als herkenbaar patroon
- De vaste kern: optimal extraction, façade, systeemlogica – dat is je signatuur.
- De variatie: telkens een nieuw voorbeeld (gezondheidszorg, woningmarkt, dating, AI, charitatieve instellingen, etc.).
→ Daardoor herkent de lezer de rode draad (“aha, Rudy laat weer zien hoe we genaaid worden”), maar is toch benieuwd naar de nieuwe verpakking.
2. Verrassing in de invalshoek
Keuringsdienst blijft leuk omdat ze niet alleen de uitkomst herhalen (“het is marketing”), maar ook spelen met de route ernaartoe: soms grappig, soms onthutsend, soms heel klein en menselijk. Jij kunt variëren door:
- Perspectief te wisselen (de naïeve burger, de gewiekste ondernemer, de vermoeide ambtenaar).
- Een morele paradox uit te lichten (trots vs schaamte, vrijheid vs gevangenschap).
- Een persoonlijke insteek te nemen (“ik dacht eerst… maar toen zag ik…”).
3. Cyclisch maar verdiepend
Herhaling hoeft niet plat te zijn als je in lagen werkt:
- Eerste laag: de anekdote of casus (What the Health, een woningmarktplan, een datingprofiel).
- Tweede laag: herkenbare conclusie (optimal extraction).
- Derde laag: een stap verder, bv. “waarom blijven we dit accepteren?”, of “welke rol speelt onze eigen behoefte aan façade hierin?”.
4. Speelsheid behouden
Keuringsdienst wint ook door de toon: luchtig, soms geinig, vaak een tikje naïef. Dat maakt de herhaling draaglijk. Jij kunt dat doen door af en toe ironie, understatement of een persoonlijke kwinkslag in te bouwen (“ik dacht even dat ik iets nieuws zag, maar nee hoor, gewoon weer business as usual”).
Kortom: voorspelbaarheid is niet erg, zolang je het ritueel slim verpakt. De herkenbare uitkomst (we worden genaaid) geeft houvast, maar de variatie in voorbeelden, invalshoeken en toon houdt het fris.
Blogtemplate: Business as Usual (Rudy’s versie)
1. De belofte
Begin met de façade of claim.
- “Gezondheidsinstellingen adviseren een evenwichtige leefstijl.”
- “Wonen moet betaalbaar zijn voor iedereen.”
- “Deze bank zet de klant centraal.”
👉 Vertel het neutraal, zonder cynisme. Alsof je gewoon nieuwsgierig bent.
2. De naïeve vraag
Stel de logische maar kinderlijke vraag.
- “Maar hoe kan het dat ze X zeggen, en Y doen?”
- “Wat bedoelen ze eigenlijk met ‘ambachtelijk’ of ‘gezond’?”
👉 Nodig de lezer uit om mee te kijken door jouw bril van verwondering.
3. Het eerste antwoord (façade)
Beschrijf de officiële uitleg of marketingpraat.
- “Ambachtelijk betekent traditie en kwaliteit.”
- “Onze adviezen zijn onafhankelijk.”
👉 Je legt de laag van schijn bloot.
4. Het onderzoek / de ontmaskering
Breng naar voren wat erachter zit: sponsors, lobby, regels, belangen.
- “Ambachtelijk mag wettelijk gewoon uit de fabriek komen.”
- “Adviezen worden gefinancierd door dezelfde industrie die je ziek maakt.”
👉 Je legt verbanden, zonder iemand als boosdoener te bestempelen.
5. De paradox / absurditeit
Toon de tegenstrijdigheid waar iedereen in vastzit.
- “Gezondheidsinstellingen zeggen suiker te beperken, maar krijgen geld van frisdrankreuzen.”
- “We willen betaalbare huizen, maar profiteren tegelijk van stijgende prijzen.”
👉 Hier zie je de systemische spagaat: we weten het, maar we doen mee.
6. De droge conclusie
Vat droog of ironisch samen wat de ontmaskering betekent.
- “Ambachtelijk betekent dus: gewoon fabriek.”
- “Gezondheidsadvies is dus marketing.”
👉 Luchtig, zonder morele verontwaardiging.
7. De systemische ondertoon
Laat zien dat het geen kwestie van schuldigen is.
- “Het systeem beloont deze logica, en wij spelen allemaal mee.”
- “De American dream is tegelijk droom en nachtmerrie.”
👉 Iedereen zit erin gevangen, niemand is de ultieme boosdoener.
8. Het persoonlijke slot
Een verzachtende of relativerende noot.
- “Misschien helpt het al als je dit inziet: dan kun je met een glimlach je glas cola of je worst eten, wetend dat het spel zo gespeeld wordt.”
- “Het inzicht maakt het niet beter, maar wel draaglijker.”
👉 Jij sluit af met mildheid: inzicht als verlichting, niet als zwaarte.
✨ Daarmee krijg je een herkenbare rode draad (ontmaskering) én jouw eigen stem: systemisch, zonder schuld, met ruimte voor genieten ondanks alles.
