Rudy's ruimte

Nog zo’n mannending, behalve voetbal dan waar ik in 114 en 115 over heb geklaagd. Audio, en dan met name de dominantie van technische apparatuur in de huiskamer. In tegenstelling tot voetbal heb ik wel een liefdesverhouding met audio en apparatuur. Ja, ik zeg het eerlijk, apparatuur ja, dus met knoppen, kasten, schakelaars, condensatoren, trafo’s en indrukwekkende specs. Heerlijk, alleen al het lezen van de geile folders is een waar genoegen. Hoeveel uren heb ik daar in mijn jeugd mee doorgebracht? En maar aardbeien plukken om de volgende next level aanbieding te kunnen bekostigen. De geur van de doos, de lampjes die je vriendelijk aankeken, het warme gedempte geluid van de schakelaars … Totdat ik verlekkerd door een zelfbouw-project de stoute schoenen aantrok en zelf ben gaan bouwen en met vallen en opstaan doorkreeg hoe de techniek werkte. Afijn, dat is een heel ander onderwerp, waar ik nog graag vaak op terugkom.

Hier gaat hier het om de WAF. Een audio-techneut hoef ik dit niet uit te leggen. Een post op Facebook van vandaag in een groep waar ik graag en veel kommet de naam ‘Audio hobby reparatie’. Behandelt vooral vintage versterkers en audio apparatuur met de nadruk op de jaren 60 en 70. Want toen werd de beste en mooiste apparatuur gemaakt (volgens de kenners, en ik ben er daar een van). Let maar eens op bij oudere films en je kunt op de achtergrond vaak de prachtige exemplaren op de achtergrond gewaar worden (een sport op zich om daar op te letten, soms bij remakes maken ze fouten, staat er iets wat helemaal niet kan in die tijd).

Wat ik al zei, het zijn toch vooral weer mannen die zich hier uit kunnen leven, op een volstrekt irrationele en zinloze manier. De (vrouwelijke) partners hebben er weinig mee, in de regel, en in het gunstigste geval laten ze je maar aanklooien zolang het niet te opzichtig in de huiskamer gaat domineren (ik ben al snel verbannen naar een aparte ruimte voor deze verslaving). Op een gegeven moment werden speakers meer verkocht omdat de partner daar beter mee konden leven: ze waren niet zo aanwezig in de ruimte (lees: klein, compact, weg te stoppen in een hoek, soms designerig. Vaak (of nee: altijd) ging dat natuurlijk ten koste van het geluid. Dat is WAF, oftewel the Woman Acceptance Factor, dat je partner het ook okay vindt als jij dat item aanschaft en in de gemeenschappelijke ruimte zet. Ik zag de post en dacht nog voordat ik naar de reacties had gekeken: ojee, daar gaan we weer, zo voorspelbaar!

Dit delen van een fijne nieuwe aankoop is mooi. Helaas eindigt het met een betekenisvolle zin, die tot voorspelbare reacties leidt in dit soort groepen … kijk hieronder maar ….

En inderdaad daar gaan we helemaal los, dit is maar een selectie uit de vele reacties, het gaat nauwelijks om de aangekochte speakers ….

Blogpost

Ik zag in het weekend vlakbij mij een advertentie voor een setje B\&W DM10’s. Die hadden ooit op metalen stands gestaan, en de plaat was volgens de eigenaar waarschijnlijk vastgelijmd aan de luidsprekers. Aangezien ze verder nog aardig netjes leken op de foto’s heb ik ze maar gehaald en de gok genomen.

Gelukkig waren ze niet gelijmd maar geplakt met dubbelzijdig tape, makkelijk te verwijderen dus. Op een klein krasje na op één van de twee zijn ze eigenlijk in nieuwstaat, zelfs de frontjes.

Klinkt prima en staan voor nu (met toestemming van de vrouw des huizes 😉) even in de woonkamer.

Reacties

• Dat jullie allemaal toestemming moeten vragen, een woonkamer is toch geen museum maar daar leef je.
• Toestemming??? Kocht jaren geleden een paar kersenhout grote Canton speakers via MP. Advertentie luidde: ivm nieuwe vriendin te koop Canton speakers. Ze zei… ik eruit of speakers eruit… ik heb de speakers nog… zal hij de vriendin nog hebben??? 😂😂😂