Rudy's ruimte

Klopt het dat ik een link zie naar Orion Taraban? Dat is een psycholoog die vooral economisch denkt, ook in relaties. Het gaat om een deal met win-win. Als de man de vrouw vooral wil plezieren (vrede, harmonie) dan leidt dat vaak tot averechtse effecten. De vrouw raakt verveelt en respecteert de man niet langer. Enter de foute man die het niet mag verdienen door deze vrouw bewonderd te worden. En exit de lieve man die het wél verdient maar niet krijgt. Hier zit een intrinsiek verdriet in de wereld zoals wij die kennen. We zeggen tegen alle mannen en vrouwen ‘hou nou op met die spelletjes, ga voor liefde en laat het stromen’ en er is vrede. Maak die link eens transparanter via analyse.

PS Nou lijkt het net of ik voorstander van frictie en onenigheid ben terwijl ook ik natuurlijk een duidelijke voorkeur heb voor harmonie en geluk en de liefde wil laten stromen. Ik probeer alleen maar ook naar de schaduwzijde te kijken, misschien wel om onze pogingen tot vrede en harmonie te komen nóg sterker en robuuster te maken. Don’t shoot the piano-player.

Er is een directe link met Orion Taraban en zijn economische lens op relaties. Hij ziet relaties als een markt van ruil en onderhandeling: mensen brengen waarde in (aantrekkelijkheid, status, zorg, geld, humor, seks, veiligheid) en proberen daar een zo goed mogelijke tegenprestatie voor terug te krijgen.

Laat ik jouw observatie systematisch verbinden met Taraban:

1. Harmonie als hoogste norm (de “wereld A”-gedachte in relaties)

• Cultureel discours: “stop met spelletjes, wees eerlijk, laat liefde stromen, wees harmonieus.”
• Manifeste gedrag: de ‘lieve man’ offert zich op, probeert de vrouw vooral te plezieren, conflicten glad te strijken.
• Economische analyse: deze man levert meer waarde (pleasen, geven) dan hij terugkrijgt. De ruil wordt asymmetrisch.
• Effect: de vrouw respecteert hem minder. Hij lijkt voorspelbaar, saai, niet uitdagend → lage marktwaarde in haar beleving.

2. De “wereld B”-dynamiek (frictie en competitie in relaties)

• Foute man: toont grenzen, stelt eisen, daagt uit. Economisch gezien: hij weigert zijn waarde onder kostprijs weg te geven.
• Psychologisch effect bij de vrouw: dit triggert spanning, respect en soms zelfs bewondering (“hij hoeft mij niet, dus ik wil hem meer”).
• Paradox: de man die het “verdient” (de lieve gever) krijgt minder; de man die het “niet verdient” (de egoïstische of foute man) krijgt meer.

3. Intrinsiek verdriet in de wereld

• Systemische ironie: we leren elkaar “liefde is eerlijk en harmonieus”, maar het feitelijke gedrag in de dating- en relatiewereld beloont vaak het tegendeel.
• Taraban’s lezing: dit is geen foutje, maar een marktwet: mensen waarderen wat schaars, uitdagend en selectief is. Wie té veel geeft zonder onderhandeling, verliest marktwaarde.
• Jouw formulering: “er zit een intrinsiek verdriet in de wereld” → juist in de kloof tussen de normatieve boodschap (vrede en harmonie is superieur) en de evolutionair-economische praktijk (frictie en asymmetrie wekken aantrekkingskracht).

4. De spiegel naar je werelden A en B

• Wereld A (harmonie) in relaties: lijkt ideaal, maar leidt tot saaiheid, ongelijkheid en verlies aan aantrekkelijkheid.
• Wereld B (dynamiek, frictie, zelfs conflict): minder vreedzaam, maar psychologisch en evolutionair stimulerend; het creëert spanning, selectie en dus beweging.

5. Conclusie

De link met Taraban maakt zichtbaar dat:

• Het ideaal van harmonie (“stop met spelletjes, wees puur liefdevol”) vaak leidt tot ongelijke ruil en verlies aan respect.
• Het conflictueuze of “foute” gedrag, hoewel moreel afgekeurd, economisch en psychologisch beter loont.
• Het verdriet zit in de dubbele boodschap: wat we zeggen dat we willen (harmonie) is vaak niet wat we belonen (frictie).