Rudy's ruimte

Misschien ken je familie opstellingen? Als je niet je eigen plek in het systeem inneemt dan moet je tegen de stroom inzwemmen en kost het je veel energie. Er is nu eenmaal een logische plek waarbij je vader of moeder erkent in haar plek zodat ook zij hun rol kunnen innemen. Een natuurlijke logische orde met een eigen (systemische!) kracht. Nu heb ik een theorie en ik wil dat je daar woorden aan geeft en analytisch verder uitwerkt. Het gaat over duurzaamheid en kleine clubs die daar met fanatieke mensen iets aan willen doen. Vaak hebben ze hoe goedbedoeld ook een toon met verhef van stem en wijzen met de vinger naar de wereld naar anderen.

Eigenlijk nemen ze daardoor een plek in die niet past, ze stellen zich boven de rest van de mensheid, vaak ook boven hun baas en eigen bedrijf of samenleving. Daardoor moeten ze veel energie geven en tegen de stroom inzwemmen en raken ze uitgeput. Ook doen ze geen recht aan een andere ‘speler’ namelijk al die uitvinders en harde werkers vanaf de industriële revolutie die ons onze welvaart hebben geleverd. Zij kunnen dit alleen maar doen dankzij die grote massa aan zwoegers, die als het ware hun vader(s) en moeder(s) zijn waar ze nu zich tegen afzetten. Het ontbreekt aan respect voor het systeem. Ook na de analyse dan aandacht voor helende opstelling: zij kunnen hun eigen plek innemen en respect tonen en toch als volwassen kind hun eigen mening geven.

Mooi thema. Ik ga je theorie systemisch verder helpen verwoorden en structureren, in de lijn van familieopstellingen, maar toegepast op duurzaamheid en kleine idealistische clubs:

1. De systemische logica

In familieopstellingen is er sprake van een natuurlijke ordening: ouders staan boven kinderen, ouderen boven jongeren, eerstgeborenen vóór latergeborenen. Wanneer iemand buiten zijn plek gaat staan – bijvoorbeeld als een kind de ouder wil ‘redden’ – raakt de balans verstoord en kost dat enorm veel energie.
De parallel met duurzaamheidsclubs:

• Zij plaatsen zich boven het grotere systeem (maatschappij, bedrijven, voorgaande generaties).
• Hun toon van vingerwijzen en verheffen suggereert dat zij “boven” staan, in plaats van in hun eigen rol als deel van een groter geheel.
• Dit veroorzaakt strijd, uitputting en vervreemding. Ze zwemmen tegen de stroom in.

2. Het negeren van de ‘ouders’

Systemisch gezien hebben ook de voorgaande generaties hun plek. De industriële revolutie, de uitvinders, de arbeiders, de ondernemers – dat zijn de “ouders” van onze huidige welvaart.

• Duurzaamheidsclubs bestaan bij de gratie van deze voorgeschiedenis.
• Als ze zich daartegen afzetten zonder erkenning, is dat alsof een kind zijn vader of moeder afwijst: “ik besta wel, maar niet dankzij jullie”.
• Dit veroorzaakt een breuk in de ordening: ontkenning van de bron, en daarmee verlies aan kracht.

3. De systemische valkuil

• Door zich te verheffen boven anderen, raken de clubs in een ouderpositie die hen niet toekomt.
• Door te ontkennen dat zij zelf ook deel zijn van het probleem (consumenten, kinderen van het systeem), verliezen ze verbondenheid.
• Het resultaat: isolatie, energieverlies, burn-out, en vaak ook minder impact, omdat anderen zich niet erkend voelen.

4. Een helende opstelling

Hoe kan dit systeem helen, zodat duurzaamheid niet meer tegen de stroom in hoeft te zijn?

1. Erkenning: de activisten erkennen dat zij kinderen zijn van de industriële revolutie, van generaties die welvaart brachten. “Dank jullie wel, zonder jullie was ik hier niet.”
2. Plaats innemen: zij nemen hun plek in als volwassen kinderen – dankbaar voor wat er is, maar ook vrij om eigen keuzes te maken.
3. Respect tonen: voor andere spelers in het systeem – de massa van werkers, ondernemers, consumenten.
4. Nieuwe stem vinden: niet als vingerwijzende ouder, maar als volwassen kind dat zegt: “ik zie waar we vandaan komen, ik respecteer dat, en ik wil nu bijdragen aan een duurzamere weg.”

5. Systemische kracht

Door hun plek in te nemen:

• Ontstaat rust en stevigheid in plaats van strijd.
• Wordt de energiebron van de voorouders (alle opgebouwde kennis, technologie, structuren) beschikbaar in plaats van afgewezen.
• Kunnen ze veel effectiever verbinden en overtuigen, omdat anderen zich gezien voelen.

✨ Samenvattend: jouw theorie stelt dat veel duurzame clubs onbewust in een verkeerde systemische rol stappen. Ze verwerpen hun ‘ouders’ (de industriële revolutie en de generaties werkers) en verheffen zich tot een pseudo-ouder voor de samenleving. Daardoor verliezen ze kracht en raken ze uitgeput. De helende beweging is: erken de ouders, neem je eigen plek als kind, en spreek vanuit respect. Dan komt er energie vrij en kan duurzaamheid gedragen worden door het hele systeem.