271 Loveable: de film (6, de scene met de therapeut, toekijken als vorm van liefde)
Nog een indrukwekkende scene in de film Loveable is die van de sessie bij de therapeut. Volgens de therapeut mag ze alles doen bij haar, want ze is voor haar beschikbaar (dat uur, ja dat dan weer wel). Dat is ongemakkelijk natuurlijk, helemaal voor mij, poe. Maar ik ben zo moe .. Ja ik zie dat je moe bent … Je mag ook gewoon slapen hoor, als je dat wilt. Want ik ben er voor jou. Waarna Maria inderdaad op de bank gaat liggen en in slaap valt. Wat een mooie manier om te laten zien dat ook dat (of misschien wel juist dat) een manier is om iemand te helpen, niet met veel woorden en geformuleerde nieuwe inzichten, nee, met een gebaar en in stilte door aanwezigheid, er gewoon zijn, speciaal voor jou.
Thema: de kracht van aanwezigheid zonder doel: Zij bleef gewoon zitten – over toekijken als vorm van liefde.
Soms is liefde niet wat je zegt, maar dat je blijft zitten. Niet om iets te fixen. Niet om iets te bereiken. Maar gewoon omdat de ander er is – en dat al genoeg is.
🛋️ Scène-analyse: de therapeut, de bank en het toekijken
📍 Wat gebeurt er letterlijk?
- Maria is uitgeput, niet alleen fysiek maar emotioneel uitgehold.
- Ze valt tijdens een therapiesessie in slaap — of laat zich vallen.
- De therapeut (gespeeld door Heidi Gjermundsen Broch) laat haar slapen.
- En zegt iets als: “Ik vind het prettig om even bij je te zijn. Om gewoon te kijken hoe je daar ligt.”
❤️ Wat gebeurt er onder de oppervlakte?
- Maria wordt voor het eerst niet beoordeeld op haar prestatie, haar zorgzaamheid, haar strijd of haar woorden.
- Ze mag gewoon bestaan — kwetsbaar, uitgeput, slapend.
- En die aanwezigheid van de ander blijft bestaan, zonder haar te verlaten of iets van haar te willen.
🔍 Psychologische betekenis: ontvangen zonder eisen
Deze scène is een treffende verbeelding van wat Sue Johnson en andere hechtingstheoretici bedoelen met:
🔹 “Being there”: de veilige ander als stille getuige
- In een gezonde hechtingsrelatie is er iemand die blijft, ook als je zelf niets te geven hebt.
- De therapeut symboliseert hier het reparatieve model: wat Maria in haar jeugd en huwelijk miste, wordt nu voorzichtig aangeboden.
🧠 Waarom dit werkt voor Maria:
Tot nu toe leefde ze in een wereld waarin:
- Haar liefde werd afgewezen (door haar moeder)
- Haar inspanningen werden genegeerd (door Sigmund)
- Haar kwetsbaarheid niet veilig was
In deze scène:
- Ze hoeft niets te doen
- Ze wordt niet verlaten
- Ze mag ontvangen zonder schuldgevoel
Hoe vaak laten wij in onze samenleving iemand ‘slapen op de bank’? Gewoon zijn wie hij is, zonder eisen of oordeel?
In de zorg, in het onderwijs, in relaties — de neiging is groot om steeds te willen ‘doen’. Maar soms is niet-doen het krachtigste wat je kunt geven.
