Rudy's ruimte

De film gaat verder dan de relatie tussen de man en de vrouw. We zien ook mooi in beeld gebracht hoe de relatie is tussen Maria, de vrouwelijke hoofdpersoon, en haar moeder. We zien dat vooral in de scene waarin Maria voor haar moeder een bus thee meeneemt als bedankje. Ze wil daarna eens het gesprek over vroeger en haar relatie met haar moeder aangaan. Over deze belangrijke en mooie scene ga ik in de volgende blog verder in. Hier de vraag naar hoe het zit met de link tussen je eigen hechtingspatroon en in hoeverre zoiets (onbewust) doorgegeven kan worden aan je kinderen, waardoor stapeling of herhaling optreedt. In deze film wordt dat fenomeen niet alleen mooi in beeld gebracht maar zien we ook dat het patroon doorbroken kan worden.

Herhalingen van scripten hoe je die doorbreekt!

Dat klopt, en het is een essentieel element in Loveable: de film toont niet alleen het conflict tussen Maria en Sigmund, maar ook hoe Maria’s relatiepatroon voortkomt uit een intergenerationeel hechtingsverhaal. Wat je beschrijft is een klassiek voorbeeld van:

🔁 Intergenerationele overdracht van hechtingspatronen

In Lovable:

• Maria’s moeder was zelf gescheiden, koud en ontoegankelijk.
• Zij kon geen liefde ontvangen noch geven – mogelijk door haar eigen trauma of tekort aan veilige hechting.
• Maria groeide dus op in een klimaat van emotionele onzekerheid en ontwikkelde een angstige hechtingsstijl.
• Haar onderliggende overtuiging: “Liefde is niet vanzelfsprekend. Ik moet me aanpassen, verdraaien, bewijzen – en alsnog word ik ooit verlaten.”

🔍 Theorie erachter:

Volgens de hechtingstheorie van John Bowlby en later Mary Main en Sue Johnson worden hechtingsstijlen vaak van generatie op generatie doorgegeven. Niet genetisch, maar relationeel. Dit gebeurt doordat:

1. Ouders die geen veilige hechting hebben ervaren, vaak zelf geen veilige basis kunnen bieden.
2. Kinderen leren onbewust wat liefde is: iets wat je verdient, moet verdienen of wat altijd bedreigd wordt.
3. Deze interne modellen worden later gereproduceerd in intieme relaties.

🧠 Fenomeen: “Unresolved Attachment & Ghosts in the Nursery”

• De Amerikaanse psychiater Alicia Lieberman en psycholoog Daniel Schechter spraken over “ghosts in the nursery”: onbewuste herhalingen van het emotionele klimaat uit de kindertijd in het eigen ouderschap of partnerkeuze.
• Maria herhaalt onbewust het script van haar moeder: “Liefde is onveilig, ongrijpbaar, en ik ben er niet goed genoeg voor.”

🎥 In de film zichtbaar in:

• Flashbacks van de afstandelijke moeder
• Maria’s wantrouwen tegenover haar eigen waarde in de relatie
• De spiegelende scènes waarin Maria worstelt met haar eigen moederrol – de angst om ook te falen in liefde geven aan haar kinderen
• De therapie waarin ze terugkeert naar jeugdherinneringen die haar overtuigingen hebben gevormd

🌱 Maar: de cyclus wordt niet automatisch voortgezet

De film toont ook de mogelijkheid tot doorbreking:

Door bewustwording, therapie en confrontatie met haar geschiedenis kiest Maria uiteindelijk een ander pad. Ze ziet het patroon – en probeert het niet door te geven.

Dit is een krachtig psychologisch en narratief motief: de cyclus van verwaarlozing of hechtingsangst wordt pas verbroken als iemand het verhaal durft te herschrijven.