214 De blikjeseconomie
Nu eens een mooie ingezonden brief (ter vergelijking een brief waar ik op een andere manier op ‘los ging’). De blikjeseconomie, we zien het allemaal bijna elke dag, een legertje mensen (waar we ons van afvragen: wie zijn dat?) die de vuilnisbakken leeg schrapen op zoek naar flesjes en blikjes die statiegeld hebben. Wij verwende consumenten betalen 10 cent voor elke flesje/blikje maar vinden het vaak niet de moeite om dat in cash om te zetten in de supermarkt. Een hilarische ingezonden brief vandaag in het Brabants Dagblad met een serieuze ondertoon natuurlijk, want zo lollig is het niet. Ik heb me voorgenomen toch voor de fun een paar cijfermatige exercities rond dit plannetje te maken, €10 statiegeld per flesje en je lost een hoop problemen op. Maar eerst de samenvatting als teaser, morgen de rest.
Hier te vinden ook op zijn LinkedIn profiel.
Hier is een samenvatting van het artikel “De blikjeseconomie is eigenlijk te gênant” van Ralf Embrechts:
Sinds de invoering van statiegeld op blikjes is er een nieuw beroep ontstaan: de prullenbakduiker. Mensen verzamelen blikjes uit afvalbakken en op straat om in te leveren voor statiegeld. Dit fenomeen is uitgegroeid tot een parallelle economie aan de onderkant van de samenleving.
De schrijver schetst hoe mensen, vaak zonder pensioen of zekerheid, dagelijks een groot aantal blikjes verzamelen (soms 400 euro in een weekend). Het gaat om een harde realiteit: afgesloten vuilnisbakken, restjes friet en zelfs bananenschillen maken het werk extra zwaar.
De consument speelt hier een rol in doordat lege blikjes zonder nadenken worden weggegooid, waardoor een ‘goededoelenactie via de afvalbak’ is ontstaan.
Volgens Embrechts is de situatie pijnlijk en beschamend: straat na straat wordt bevolkt door ‘blikjesondernemers’, een nieuw soort onzekere zzp’ers.
Zijn oplossing: verhoog het statiegeld naar 10 euro per blikje. Dan wordt niemand meer gedwongen om ze te rapen en verdwijnen de prullenbakduikers vanzelf. Een simpel middel voor sociale zekerheid, aldus Embrechts.
Samenvatting 2
In het artikel “De blikjeseconomie is eigenlijk te gênant voor woorden” betoogt Ralf Embrechts, oprichter van Oulet (?? dit zal Quiet moeten zijn denk ik, hiermee laat ik zien dat ik ook meelees haha, Rudy) en werkzaam voor MOM-Tilburg, dat de invoering van statiegeld op blikjes heeft geleid tot het ontstaan van een nieuwe, problematische parallelle economie aan de onderkant van de samenleving. Sinds de maatregel van kracht werd, duiken zogenaamde ‘prullenbakduikers’ – mensen die blikjes uit afvalbakken halen – op als een nieuw soort ondernemer. Deze groep, vaak zonder vaste baan of inkomen, voorziet in zijn levensonderhoud door het verzamelen van blikjes voor statiegeld.
Embrechts noemt als voorbeeld ‘Joe’, die volgens eigen zeggen tot 400 euro per weekend kan verdienen – meer dan veel zzp’ers. Toch leidt dit inkomen vaak niet tot betere levensomstandigheden, zoals een vaste woning. De consument speelt volgens de auteur onbewust een rol in deze economie door blikjes weg te gooien, wat gezien kan worden als een indirecte donatie. Hij stelt echter dat de praktijk gênant is: mensen moeten letterlijk in prullenbakken graaicomstig, terwijl de samenleving dit systeem in stand houdt.
Als oplossing oppert Embrechts ironisch een statiegeld van 10 euro per blikje. Bij zo’n bedrag zou niemand een blikje meer weggooien, waardoor straten schoon blijven, supermarkten meer omzet halen, en de ‘statiegeldondernemer’ werkloos raakt. Als alternatief stelt hij voor om één blikje van een halve liter per dag te doneren – een soort basisinkomen in blikformaat – om op een simpele manier sociale zekerheid te bieden.
Bron:
Embrechts, R. (2025, 26 augustus). De blikjeseconomie is eigenlijk te gênant voor woorden. BD [opinieartikel].
PS Ik lees dat de auteur (Embrechts) de bedenker is van de Quiet 500 als tegenhanger van de Quote 500. Dus geen toeval dit ingezonden stuk.
