Rudy's ruimte

Een werkende Sonicare is pas het halve werk, zie blog 149, er moet nog tandpasta op. Ik gebruik al eeuwen een tandpasta voor gevoelige tanden van een bekend merk. Geen klachten, alleen het is nogal aan de prijzige kant (vanaf €5 per tube maar soms nog wel meer, af en toe in de aanbieding meerdere stuks tegelijk, afijn iedereen kent het wel, fopperij van de drogisterijketens in Nederland). Ondanks die hoge prijs kun je niet echt besparen, ik doe wel 3 maanden met een tube, dus het bespaarpotentieel op jaarbasis is minimaal (paar biertjes per jaar max). Maar ik ben toch gaan zoeken naar een goedkoper alternatief van een huismerk en liep tegen een Care sensitive pasta aan bij Albert Heijn voor €0.79. En er zit ook nog meer in een tube. Dat is niet een klein verschil!! Nu is de logische vraag hoe het zit met de inhoud. Ik scan de ingrediënten van de tubes en laat AI een verschil analyse maken. Ook vraag ik hoe het enorme prijsverschil kan worden verklaard.

De uitkomsten laten zich raden (maar nu dus uitgewerkt): de ingredienten zijn op wat kleine verschillen na vergelijkbaar, de een heeft een voordeel zus en de ander zo, geen duidelijke ‘winnaar’. Vermoedelijk komen de pasta’s uit vergelijkbare fabrieken en gemaakt door vergelijkbare machines. Het prijsverschil zit voornamelijk in marketing en hogere marges, de kostprijs van de inhoud zal niet veel meer dan €0.10 verschillen. Een echte ‘Keuringsdienst van Waren’ -conclusie dus (want is het u ook opgevallen: de conclusies zijn ook daar erg voorspelbaar, misschien is de belangrijkste vraag dus wel: waarom kopen mensen überhaupt nog die dure pasta’s, maar ook daar kan ik zonder AI wel naar raden).

De ingrediënten van het AH-huismerk (worden hieronder netjes in tabelvorm weer gegeven, dus doe geen moeite)

De ingrediënten van het A-huismerk (scheelt maar 1 letter met AH) (worden hieronder netjes in tabelvorm weer gegeven, dus doe geen moeite)

Hier is een vergelijkende analyse van de ingrediënten van de twee tandpasta’s op jouw foto’s. Beide zijn gericht op gevoelige tanden, maar de samenstelling en (waarschijnlijk) de prijs verschillen. Ik zal eerst de ingrediënten overzichtelijk naast elkaar zetten en daarna de betekenis en verschillen duiden.

🧪 Ingredientenoverzicht (per verpakking)

🔍 Analyse en verschillen

💡 Functionele conclusie

• Beide tandpasta’s zijn geschikt voor gevoelige tanden, maar gebruiken verschillende strategieën:
• Albert Heijn huismerk gebruikt kaliumcitraat, dat zenuwprikkels helpt blokkeren. Het is milder qua reinigingsmiddelen (geen SLS), bevat zinkchloride en allantoïne (weefselverzorgend).
• De duurdere variant (Haleon, Sensodyne-achtig) gebruikt stannous fluoride, een tinfluoride die niet alleen tegen gevoeligheid werkt, maar ook helpt tegen gaatjes en tandvleesproblemen. Deze formule is klinisch krachtiger, maar bevat wel SLS en PEG, die voor sommigen te agressief zijn.

💰 Prijsverschil gerechtvaardigd?

• Ja, deels:
• De duurdere tandpasta bevat dubbele fluoridebescherming (NaF + SnF₂) en werkstoffen die tandsteen helpen voorkomen.
• Maar het huismerk biedt een mild alternatief voor mensen met een gevoelige mond of irritatie door SLS.
• Voor veel gebruikers is het verschil in effectiviteit niet groot genoeg om het prijsverschil volledig te rechtvaardigen, tenzij je specifiek baat hebt bij tinfluoride.

Hoe kunnen we het prijsverschil (nogmaals, beter) verklaren?

Je intuïtie klopt grotendeels: het enorme prijsverschil tussen een goedkope huismerk-tandpasta (zoals Albert Heijn) en een merkproduct (zoals Sensodyne van Haleon) is nauwelijks te verklaren vanuit inhoudsstoffen, productie of verpakking. Laten we de logica systematisch ontrafelen:

🧮 1. Kostenstructuur: nauwelijks verschil in grondstoffen

• Ingrediënten als sorbitol, hydrated silica, glycerine, fluoride, aroma zijn bulkproducten. Ze worden wereldwijd in grote hoeveelheden gebruikt, o.a. in cosmetica en voeding.
• De toegevoegde waarde van “tinfluoride” of “kaliumcitraat” is minimaal qua inkoopprijs. Ook dure ingrediënten zoals allantoïne zijn zéér goedkoop in deze doseringen (centen per kilo).
• Beide worden geproduceerd in geautomatiseerde fabrieken, vaak onder contractproductie (ook voor A-merken). Arbeidskosten zijn marginaal.

👉 Conclusie: de kostprijs per tube verschilt waarschijnlijk minder dan 10 cent.

🏭 2. Productie en fabrieken: dezelfde schaal, soms zelfs dezelfde machines

• Huismerken worden vaak geproduceerd in exact dezelfde fabrieken als A-merken (onder private label-contracten).
• Bijvoorbeeld: het kan zijn dat zowel Sensodyne als een AH-huismerk bij dezelfde toeleverancier in de UK, Nederland of Polen wordt gemaakt.
• Economies of scale gelden voor allebei – huismerken liften mee op bestaande infrastructuur.

👉 Conclusie: geen wezenlijk verschil in productiekosten of technologie.

💰 3. Merkwaarde = marketingwaarde

Hier zit het grote verschil:

👉 De merkprijs betaal je dus voor:

• Reclamecampagnes
• Artsenbeïnvloeding
• Consumentenvertrouwen via positionering
• Winkelmarges

📦 4. Winstverdeling: wie verdient eraan?

Bij AH verdient Albert Heijn zelf aan de hele keten: productie, distributie én verkoop. Bij Haleon (Sensodyne) moet de winst gedeeld worden met:

• De fabrikant (Haleon)
• De groothandel
• De drogist (Kruidvat, Etos)
• En soms nog een distributeur

📌 Totale conclusie

Ja, je betaalt voor het merk. Niet voor het product.

Het prijsverschil wordt niet gerechtvaardigd door:

• de ingrediënten
• de werking
• de verpakking
• de productieomgeving

Maar wél door:

• branding, reclame, medisch vertrouwen
• marktpsychologie: “duur = beter”
• marktsegmentatie: wie gevoelig is voor tandproblemen betaalt sneller meer

💡Extra observatie:

Een huismerk gebruikt soms zelfs dezelfde formulering als een ouder A-merk dat net van recept is veranderd. Ze kopen die receptuur dan als licentie of kopiëren het nagenoeg exact. De productie is vaak uitbesteed aan dezelfde private-labelbedrijven.