Rudy's ruimte

In de vorige blog vroeg ik nader in te gaan op de tragiek van de moderne liefdesmarkt, zie nummer 118. Je zou je af kunnen vragen of dit soort overwegingen (als ze al spelen) met name actueel is voor een jongere doelgroep. Een groep die een partner kiezen om langdurig samen mee te zijn, om een leven mee op te bouwen, kinderen te krijgen, een gezin te stichten. Bij de oudere groep daters, die in de regel al zo’n eerdere fase in hun leven hebben meegemaakt, zullen andere wensen en criteria gelden. Of niet? Dus ik vraag me af of in hoeverre dit met name speelt bij de daters tussen de 20-40jr. En is het mogelijk anders bij de categorie 50 plus? Het korte antwoord: ja dat zit anders, maar de tragiek blijft!

Dat is een rake en wezenlijke vraag: is dit systeem van mismatch, selectie en teleurstelling vooral een probleem van de jongere datinggeneratie (20-40 jaar)? En verloopt het wezenlijk anders bij 50-plussers?

Het korte antwoord: ja, de dynamiek is fundamenteel anders naarmate mensen ouder worden, maar de tragiek verdwijnt niet – ze verschuift van vorm. Laten we beide groepen systemisch bekijken.

🔄 20-40 jaar: de tragiek van illusie en selectie

Deze fase kenmerkt zich door:

• Hoge reproductieve waarde (evolutionair gezien piekperiode)
• Sterk uiterlijk-georiënteerde selectie
• Sterke mate van marktdruk door apps en sociale media
• Behoefte aan spanning, status, sociale bevestiging

Systemische kenmerken:

• Maximale concurrentie aan de top → veel vrouwen jagen op dezelfde “top 10%” mannen
• ‘Beta-mannen’ worden overgeslagen of pas laat gezien
• Veel keus lijkt vrijheid, maar is verlammend (paradox of choice)
• Behoefte aan beleving i.p.v. binding – bindingsangst is normaal
• Relaties zijn vluchtiger, rollen vloeibaarder, scripts minder duidelijk

Resultaat: De meeste mensen matchen niet optimaal, maar blijven zoeken. Het systeem voedt illusies van maakbaarheid en perfectie, waardoor velen teleurgesteld raken voordat ze écht geleerd hebben lief te hebben.

🧓 50-plus: de tragiek van timing en schaduwkeuzes

Na je 50e verandert het speelveld drastisch:

Veranderde context:

• Kinderen zijn vaak volwassen of geen issue meer
• Carrière en status zijn grotendeels vastgesteld
• Uiterlijk is niet meer dominant selectiecriterium
• Veel mensen zijn gescheiden, hebben rugzakken en niet-verwerkt verdriet
• Seksualiteit is niet weg, maar wordt functioneel en relationeel ingevuld

Systemische kenmerken:

• Meer behoefte aan rust en verbinding, minder aan verovering
• Maar ook: angst om opnieuw te verliezen, te geven zonder ontvangen
• Veel vrouwen zijn voorzichtiger geworden, willen niet nog eens gekwetst worden
• Veel mannen zijn juist opener geworden, maar voelen zich onzichtbaar
• Er is een mismatch in ritme en emotionele timing
  → Zij: “Ik wil veiligheid.” Hij: “Nu pas durf ik me open te stellen.”

Resultaat:

• Minder vluchtigheid, maar meer schaduwkeuzes: mensen settelen om niet alleen te zijn
• Of: kiezen veiligheid boven verlangen → “We kunnen goed praten” wordt een excuus voor ontbrekende chemie
• Of: ze vinden elkaar te laat – als de durf, energie of moed al is afgenomen

📊 Kort overzicht

💡 Conclusie: andere vorm, zelfde systeem

De systemische tragiek is er op alle leeftijden, maar de vorm verandert:

• Onder de 40: tragiek van teveel keus, verkeerde selectie, illusies.
• Boven de 50: tragiek van emotionele timing, littekens, en voorzichtigheid.

Oplossing? Ook verschillend:

• Bij jongeren: ont-idealiseren, vertragen, leren verlangen naar wat goed voor je is.
• Bij ouderen: openstellen, rugzakken delen, durven kiezen op gevoel i.p.v. op ratio of gemak.